ലിബറല്‍ പിന്മാറ്റത്തിന്റെ കാലഘട്ടത്തിലെ ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസം

ശിവസുന്ദര്‍

'ഓരോ രാജ്യത്തിനും അത് അര്‍ഹിക്കുന്ന ഫാഷിസം ലഭിക്കുന്നു' എന്ന് പ്രശസ്ത മാര്‍ക്‌സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികനായ ഐജാസ് അഹമദ് വളരെക്കാലം മുമ്പ് നിരീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ആര്‍എസ്എസിന്റെ ഇന്ത്യന്‍ പതിപ്പായ രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക സംഘത്തിന്റെ (ആര്‍എസ്എസ്) പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഫാഷിസ്റ്റ് ഉറവിടങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരു ചര്‍ച്ചയും നടന്നിട്ടില്ലെങ്കിലും, ബിജെപിയുടെ കീഴിലുള്ള ഇന്ത്യന്‍ ഭരണകൂടത്തെ ഫാഷിസ്റ്റായി വര്‍ഗീകരിക്കാമോ എന്ന കാര്യത്തില്‍ വലിയ ചര്‍ച്ച നടന്നിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും ഇത്തരം ചര്‍ച്ചകള്‍ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുദ്ധാനന്തര കാലഘട്ടത്തില്‍ ഉയര്‍ന്നുവന്ന യൂറോപ്പിലെ ഫാഷിസം/നാസിസത്തിന്റെ ക്ലാസിക്കല്‍ പതിപ്പുകള്‍ തമ്മിലുള്ള സൂക്ഷ്മ താരതമ്യത്തില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നു.

ഫാഷിസമോ അതുപോലുള്ള മറ്റേതെങ്കിലും പ്രത്യയശാസ്ത്രമോ ഒരു പ്രത്യേക സമയത്തും സ്ഥലത്തും ഉദ്ഭവിച്ചതിന് ചില പ്രത്യേകതകളുണ്ട്. ഫാഷിസം പരാജയപ്പെട്ടോ എന്ന ചര്‍ച്ചയ്ക്കുള്ള പ്രതികരണമായി 1967ല്‍ ജീന്‍ പോള്‍ സാര്‍ത്ര് നിരീക്ഷിച്ചതുപോലെ, ഫാഷിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിനും പ്രസ്ഥാനത്തിനും ഭരണകൂടത്തിനും ജന്മം നല്‍കിയ സാമൂഹികസാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും പുഷ്ടി പ്രാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനാല്‍, നിരവധി സാര്‍വത്രികതകളും ഉണ്ട്.

1925ല്‍ സ്ഥാപിതമായ ആര്‍എസ്എസ് ഇന്ന് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവുമധികം കാലം നിലനിന്ന ഫാഷിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ഫാഷിസത്തിന്റെ ലോക ചരിത്രം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഒരു ഫാഷിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിയോ സംഘടനയോ ഒരു ഫാഷിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലൂടെയാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്നും, സമൂഹത്തെയും രാഷ്ട്രീയത്തെയും ഫാഷിസ്റ്റ്‌വല്‍ക്കരിക്കുന്നതില്‍ വിജയിച്ചാല്‍ മാത്രമേ ഭരണകൂട അധികാരം പിടിച്ചെടുക്കാന്‍ കഴിയൂ എന്നുമാണ്. അതായത്, തുടര്‍ച്ചയായ പ്രത്യയശാസ്ത്രപരവും രാഷ്ട്രീയവും ശാരീരികവുമായ ആക്രമണങ്ങളിലൂടെ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളെയും രാഷ്ട്രീയത്തെയും നശിപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. മുതലാളിത്ത പ്രതിസന്ധിയില്‍ കുടുങ്ങി സാമൂഹിക പ്രതിസന്ധിയിലേക്കും സംഘര്‍ഷങ്ങളിലേക്കും നയിക്കപ്പെടുന്ന സമൂഹങ്ങളിലും ഫാഷിസ്റ്റ്‌വല്‍ക്കരണം സാധ്യമായിരുന്നു.

2014ല്‍ പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ ബിജെപി സര്‍ക്കാര്‍ സ്വന്തം ശക്തിയില്‍ അധികാരത്തില്‍ വരുകയും 2019ല്‍ കൂടുതല്‍ ശക്തമായ ഭൂരിപക്ഷം നേടുകയും ചെയ്തതിനുശേഷം, ഇന്ത്യയിലെ ഇടതുപക്ഷ, പുരോഗമന വൃത്തങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തീവ്രമായ ചര്‍ച്ചകള്‍ ഉയര്‍ന്നുവന്നു. ഇന്ത്യയുടെ നിലവിലെ ഭരണകൂടാധികാരത്തിലും ഫാഷിസ്റ്റ് സ്വഭാവത്തിലും അതിനെ പരാജയപ്പെടുത്താന്‍ ആവശ്യമായ തന്ത്രങ്ങളിലുമാണ് ഈ ചര്‍ച്ചകള്‍ കേന്ദ്രീകരിച്ചത്.

ആവേശം പൂണ്ട തീവ്ര വലതുപക്ഷമാണെങ്കിലും മോദി ഭരണകൂടത്തെ ക്ലാസിക്കല്‍ അര്‍ഥത്തില്‍ ഫാഷിസ്റ്റ് എന്ന് വിളിക്കാമോ? അതോ അത് നിയോ ഫാഷിസ്റ്റാണോ? അതോ ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസത്തിന്റെ വെറുമൊരു പുതിയ രൂപമാണോ? തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് ഈ ചര്‍ച്ചകള്‍. അതുകൊണ്ട്, ഫാഷിസത്തെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ ജനനം, വളര്‍ച്ച, വിജയം എന്നിവയുടെ കാരണങ്ങളും അതിന്റെ ചരിത്രപരമായ വകഭേദങ്ങളും അറിയണമെങ്കില്‍, അതിന്റെ ഇന്ത്യന്‍ വകഭേദം, അതിന്റെ പ്രത്യേകത, ക്ലാസിക്കല്‍ വകഭേദങ്ങളുമായുള്ള അതിന്റെ പൊതുവായ സ്വഭാവം, അതുല്യത എന്നിവയെക്കുറിച്ചും മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.

പ്രാകൃതമായ അതിക്രമങ്ങള്‍ നടത്തുന്ന സ്വേച്ഛാധിപത്യ പ്രവണതകളുള്ള സര്‍ക്കാരുകളെയും സംഘടനകളെയും 'ഫാഷിസ്റ്റ്' എന്ന് മുദ്രകുത്തുന്ന പ്രവണത നിലവിലുണ്ട്. ഫാഷിസം എന്നത് പ്രാകൃതമായ ഭരണകൂട അടിച്ചമര്‍ത്തലിന്റെ മറ്റൊരു പദമാണെന്ന തെറ്റിദ്ധാരണയിലേക്ക് ഇത് നയിച്ചു.

ഫാഷിസം വെറും ക്രൂരതയല്ല

ജനാധിപത്യത്തിനും മനുഷ്യ സഹവര്‍ത്തിത്വത്തിനും അടിസ്ഥാനപരമായി തന്നെ എതിരായ ഒരു സാമൂഹികരാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥയാണ് ഫാഷിസം. അത് സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണമല്ല. 'ജനപിന്തുണയും ലാളനയും' ഉള്ള ഒരു ഭരണകൂടമാണിത്. ആഗോള മുതലാളിത്ത സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്ക്കുള്ളില്‍ നിന്ന്, പ്രത്യേകിച്ച് മുതലാളിത്ത ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങളെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രതിസന്ധികള്‍ക്കുള്ള പ്രതികരണമായി, തീവ്രദേശീയതാ വാദത്തെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതിന് വാചാടോപമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ക്രൂരതയുടെയും വെറുപ്പിന്റെയും ഒരു ബദല്‍ നാഗരികതയായിട്ടാണ് ഇത് ഉയര്‍ന്നുവന്നത്.

'ദി നേച്ചര്‍ ഓഫ് ഫാഷിസം' എന്ന തന്റെ മഹത്തായ കൃതിയില്‍ റോജര്‍ ഗ്രിഫിന്‍ ഈ പ്രതിഭാസത്തെ ഇങ്ങനെ വിവരിക്കുന്നു: 'ഫാസിസം ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രത്യയശാസ്ത്രമാണ്. അതിന്റെ വിവിധ ക്രമമാറ്റങ്ങളില്‍ പോപുലിസ്റ്റ് അള്‍ട്രാനാഷണലിസത്തിന്റെ പാലിംഗെനെറ്റിക് രൂപമാണ്.' ഇവിടെ 'പാലിംഗെനെറ്റിക്' എന്ന വാക്ക് ദേശീയ പുനര്‍ജന്മത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. അങ്ങനെ, ഫാഷിസത്തെ ഒരു പാര്‍ട്ടിയിലേക്കോ സംഘടനയിലേക്കോ അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു പ്രത്യേക അക്രമ സംഭവത്തിലേക്കോ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നത് അതിന്റെ യഥാര്‍ഥ അപകടം മനസ്സിലാക്കുന്നതില്‍ പരാജയപ്പെടുന്നു. അതിനെതിരെ ശക്തവും സംഘടിതവുമായ പ്രതിരോധം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെയും ഇത് ദുര്‍ബലപ്പെടുത്തുന്നു.

ഫാഷിസം മറ്റ് കാലഘട്ടങ്ങളിലും രാജ്യങ്ങളിലും

ചരിത്രപരമായി, മനുഷ്യരാശി ആദ്യമായി ഫാഷിസത്തിന്റെ ഭീഷണി നേരിട്ടത് മുസ്സോളിനിയുടെ നേതൃത്വത്തിന്‍ കീഴിലുള്ള പരസ്പര യുദ്ധത്തിന്റെ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. ഹിറ്റ്‌ലറുടെ നാസി ഭരണത്തിന്‍ കീഴിലുള്ള ജര്‍മനിയോടൊപ്പം, ഫാഷിസ്റ്റ് ഭരണത്തിന്റെ ഉത്തമ ഉദാഹരണങ്ങളാണിവ. ഇവയ്ക്കപ്പുറം, സ്‌പെയിനിലും (1939 മുതല്‍ 1975 വരെ ഫ്രാങ്കോയുടെ കീഴില്‍), പോര്‍ച്ചുഗലിലും നിരവധി ലാറ്റിന്‍ അമേരിക്കന്‍, യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളിലും ഫാഷിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ വേരുറപ്പിച്ചു. ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തെ തുടര്‍ന്നുണ്ടായ വിനാശകരമായ സാമ്പത്തിക സാഹചര്യങ്ങളും ലിബറല്‍ മുതലാളിത്ത ഗവണ്‍മെന്റുകളുടെ പരാജയവും ഫാഷിസ്റ്റ് ശക്തികള്‍ക്ക് ഉയര്‍ന്നുവരാന്‍ അനുയോജ്യമായ സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഒരുക്കി.

ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്നതിനുപകരം, ഫാഷിസ്റ്റ് ഭരണകൂടങ്ങള്‍ അവരുടെ ദേശീയവാദ, വംശീയ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് വാചാടോപങ്ങളുമായി കൂട്ടിക്കലര്‍ത്തി. ഉദാഹരണത്തിന്, നാസി പാര്‍ട്ടി ഔദ്യോഗികമായി 'ദേശീയ സോഷ്യലിസം' (നാസിസം) എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകളും അരാജകവാദികളും ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ തൊഴിലാളിവര്‍ഗത്തില്‍ ഗണ്യമായ സ്വാധീനം നേടുകയും ജനാധിപത്യ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലൂടെ അധികാരം പിടിക്കാനുള്ള കഴിവ് പോലും നേടുകയും ചെയ്തു എന്ന വസ്തുതയോടുള്ള പ്രതികരണമായിരുന്നു ഇത്.

1917ലെ റഷ്യന്‍ വിപ്ലവത്തിന്റെ വിജയത്തോടെ, അന്താരാഷ്ട്ര സോഷ്യലിസ്റ്റ്, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ മുതലാളിത്തത്തിന് വലിയ ഭീഷണിയായി. ഇതിനെ അഭിമുഖീകരിച്ച ഇറ്റലിയിലെയും ജര്‍മനിയിലെയും ഭരണ മുതലാളിത്ത വര്‍ഗങ്ങള്‍, സോഷ്യലിസ്റ്റ് ഭീഷണികളെ തടയുന്നതിന് ലിബറല്‍ ജനാധിപത്യത്തെ ആശ്രയിക്കാന്‍ കഴിയാതെ, ഫാഷിസ്റ്റ് ശക്തികളെ സജീവമായി പിന്തുണച്ചു. അധികാരത്തില്‍ വന്നതിനുശേഷം, ഈ ഫാഷിസ്റ്റുകള്‍ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകളെയും സോഷ്യലിസ്റ്റുകളെയും അതിശക്തമായ അക്രമത്തിലൂടെ തകര്‍ത്തു. പിന്നീട് അവര്‍ സ്വന്തം അണികളിലെ മുതലാളിത്ത വിരുദ്ധ വിഭാഗങ്ങളെ പോലും ഇല്ലാതാക്കി, അവരുടെ ഭരണത്തിന്‍ കീഴില്‍ മുതലാളിത്തം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുന്നുവെന്ന് ഉറപ്പാക്കി. ഉദാഹരണത്തിന്, ഹിറ്റ്‌ലര്‍ സെമിറ്റിക് വിരുദ്ധ, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ, ധൈഷണിക വിരുദ്ധ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളെ ജനപ്രിയതയുള്ള പ്രധാന ദേശീയ മൂല്യങ്ങളാക്കി, ഏറ്റവും മോശമായ ഹോളോകോസ്റ്റിനും രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിനും വഴിയൊരുക്കി.

ഫാഷിസത്തില്‍ ലിബറല്‍ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ പങ്കാളിത്തം

ഹിറ്റ്‌ലര്‍ സ്വന്തം രാഷ്ട്രങ്ങളെ നേരിട്ട് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതുവരെ, യുഎസ്, ബ്രിട്ടന്‍, ഫ്രാന്‍സ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ 'ലിബറല്‍ ഡെമോക്രാറ്റിക്' ഗവണ്‍മെന്റുകള്‍ തുടക്കത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഫാഷിസ്റ്റ് ഭരണത്തെ പിന്തുണച്ചു. ആത്യന്തികമായി, കിഴക്കന്‍ യൂറോപ്പിലെ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ വിപ്ലവ ശക്തികളോടൊപ്പം സോവിയറ്റ് റെഡ് ആര്‍മിയും ഫാഷിസത്തെ നിര്‍ണായകമായി പരാജയപ്പെടുത്തി. നാസി ജര്‍മനി പരാജയപ്പെട്ടെങ്കിലും, ആയിരക്കണക്കിന് ഫാഷിസ്റ്റ് യുദ്ധക്കുറ്റവാളികളെ 'ജനാധിപത്യ' പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളും അര്‍ജന്റീനയും സംരക്ഷിക്കുകയും പുനരധിവസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. മുതലാളിത്ത ഭരണവര്‍ഗങ്ങള്‍ക്ക്, സോഷ്യലിസ്റ്റ് വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാന്‍ ഫാഷിസം ഒരു 'സംവരണ രാഷ്ട്രീയ ഉപകരണം' ആയി തുടരുന്നു എന്നാണ് ഇത് കാണിക്കുന്നത്.

വര്‍ത്തമാന ഫാഷിസം: ഇന്ത്യയുടെ അതുല്യമായ പതിപ്പ്

ഇന്ത്യയുള്‍പ്പെടെയുള്ള ലോകം വീണ്ടും ഗുരുതരമായ ഫാഷിസ്റ്റ് ഭീഷണിയെ നേരിടുകയാണ്. ചരിത്രം നിരവധി പാഠങ്ങള്‍ പഠിപ്പിക്കുമ്പോള്‍, ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയിലെ ഫാഷിസത്തിന്റെ പ്രത്യേക സവിശേഷതകളും നാം തിരിച്ചറിയണം.ഫാഷിസത്തിന്റെ കാതലായ സത്ത ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിന്റെ തകര്‍ച്ചയും കോര്‍പറേറ്റ് മൂലധനത്തിന്റെ സേവനത്തില്‍ ജനകീയ പിന്തുണയോടെ അടിച്ചമര്‍ത്തല്‍, സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണകൂടം സ്ഥാപിക്കലും മാറ്റമില്ലാതെ തുടരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അതിന്റെ ബാഹ്യരൂപം ഓരോ രാജ്യത്തിനും കാലഘട്ടത്തിനും അനുസരിച്ച് വ്യത്യാസപ്പെടുന്നു. അതുകൊണ്ട്, ഒരു രാജ്യം ഫാഷിസ്റ്റ് ആയി മാറിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നിര്‍ണയിക്കാന്‍, നാം അതിന്റെ രൂപത്തില്‍ മാത്രമല്ല, സത്തയിലും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കണം.

ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസം ക്ലാസിക്കല്‍ ഫാഷിസത്തില്‍നിന്ന് എങ്ങനെ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു?

ഇന്ന് ഇന്ത്യ ഭരിക്കുന്നത് ഒരു തീവ്ര വലതുപക്ഷ ഭരണകൂടമാണെങ്കിലും, ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളുടെയും സത്ത നശിപ്പിക്കാന്‍ അത് ജനാധിപത്യ ഘടനകളെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തില്‍ യൂറോപ്പില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഇന്നത്തെ ലോകം മുതലാളിത്ത ബഹുകക്ഷി ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങളുടെ ആധിപത്യത്തിലാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഇന്ത്യയില്‍, ജനാധിപത്യം എല്ലായ്‌പ്പോഴും ആഴത്തില്‍ വേരൂന്നിയ ബ്രാഹ്മണ ജാതി ശ്രേണിയുടെ ഉപരിപ്ലവമായ ഒരു ആവരണമാണ്. തീവ്രമായ സാമൂഹിക അടിച്ചമര്‍ത്തലും അക്രമവും നടപ്പിലാക്കുന്ന ജാതിവ്യവസ്ഥ ഇപ്പോള്‍ 'ഹിന്ദു നാഗരികതയുടെയും സമ്മതത്തോടെയുള്ള ഘടനാപരമായ അക്രമത്തിന്റെയും' അവിഭാജ്യ ഘടകമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, 1991 മുതല്‍, ഇന്ത്യയിലെ ഭരണവര്‍ഗം നവലിബറല്‍ സാമ്പത്തിക നയങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഇത് വ്യാപകമായ സാമൂഹികസാമ്പത്തിക ദുരിതങ്ങള്‍ക്ക് കാരണമായി. ഈ പ്രതിസന്ധി ഫാഷിസ്റ്റ് ശക്തികള്‍ക്ക് അധികാരത്തിലെത്താന്‍ നിമിത്തമായി. എന്നാല്‍ ഇത് ഒരു ഇന്ത്യന്‍ പ്രതിഭാസം മാത്രമല്ല. സാമ്പത്തിക അസ്ഥിരത കാരണം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള നിരവധി മുതലാളിത്ത ജനാധിപത്യ രാജ്യങ്ങള്‍ സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിലേക്ക് മാറുകയാണ്. അങ്ങനെ, ഇന്ത്യ ഫാഷിസ്റ്റ് അധിനിവേശ ഭീഷണി നേരിടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഇന്ത്യ ഇതുവരെ പൂര്‍ണമായും ഫാഷിസ്റ്റായി മാറിയിട്ടില്ലെന്ന് ചിലര്‍ വാദിക്കുന്നു. അതിനുള്ള കാരണങ്ങള്‍:

1. ജനാധിപത്യം പൂര്‍ണമായും നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.

2. ചില ഫാഷിസ്റ്റിതര പാര്‍ട്ടികളും സ്ഥാപനങ്ങളും ഇപ്പോഴും എതിര്‍ക്കുന്നുണ്ട്.

3. ഫാഷിസ്റ്റ് ശക്തികള്‍ക്ക് അധികാരം പൂര്‍ണമായും ഉറപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.

പാലിംഗെനെറ്റിക് അള്‍ട്രാനാഷണലിസത്തിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തോടെയുള്ള ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസം, പ്രതിലോമ മൂല്യങ്ങളുടെയും പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളുടെയും പുനരുജ്ജീവനത്താല്‍ അടയാളപ്പെടുത്തി സമൂഹത്തിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലും വ്യാപിക്കുന്നതില്‍ ശ്രദ്ധേയമായി വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് സമകാലിക ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ ഫാഷിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലൊന്നായി അതിനെ മാറ്റുന്നു.

പക്ഷേ, ഭരണകൂടം ഫാഷിസ്റ്റായി മാറിയോ? ഭരണകൂടം എപ്പോഴാണ് പൂര്‍ണമായും ഫാഷിസ്റ്റായി മാറി എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയുക? 1933ല്‍ അധികാരത്തില്‍ വന്നെങ്കിലും ഹിറ്റ്‌ലര്‍ പോലും ജനാധിപത്യവിരുദ്ധഫാഷിസ്റ്റ് നയങ്ങള്‍ ഘട്ടം ഘട്ടമായാണ് നടപ്പാക്കിയത്.

ജേസണ്‍ സ്റ്റാന്‍ലി തന്റെ പ്രസിദ്ധമായ 'ഫാഷിസം എങ്ങനെയാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് (ഒീം എമരെശാെ ണീൃസ)െ എന്ന കൃതിയില്‍ വിവരിക്കുന്നതുപോലെ, പുരാണ ഭൂതകാലം, അയഥാര്‍ഥത, ധൈഷണിക വിരുദ്ധത, അധികാരശ്രേണി, ഇരവാദം എന്നിവയുടെ സ്ഥാപനപരമായ പ്രചാരണത്തിലൂടെ ഹിറ്റ്‌ലര്‍ ജര്‍മന്‍ സമൂഹത്തെ തീവ്ര ഫാഷിസ്റ്റ് നടപടികള്‍ക്ക് സജ്ജമാക്കി. 1938ല്‍ തന്നെ മഡഗാസ്‌കറിലേക്ക് കൂട്ടത്തോടെ നാടുകടത്തുന്നതിലൂടെ 'ജൂത പ്രശ്‌നം' പരിഹരിക്കപ്പെടുമെന്ന് വിഭാവനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും, അസാധാരണമായ യുദ്ധസാഹചര്യത്തില്‍, 1943ല്‍ മാത്രമാണ് ഹോളോകോസ്റ്റിന്റെ അന്തിമ പരിഹാരത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത്.

അങ്ങനെ, അധികാരം നേടിയതിനുശേഷം സമൂഹത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും ഫാഷിസവല്‍ക്കരണം ഒരു പരിണാമ പ്രക്രിയയാണ്. അതിനാല്‍ ഫാഷിസം പൂര്‍ണമായി അധിനിവേശം ചെയ്തുവെന്ന് പറയാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു ബിന്ദുവോ സന്ദര്‍ഭമോ ഇല്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഫാഷിസ്റ്റ് അധികാരത്തിന്റെ പ്രാരംഭ ബിന്ദു ഭരണകൂട സംവിധാനത്തിന്മേലുള്ള അതിന്റെ നിയന്ത്രണമായിരിക്കും.

ഫാഷിസ്റ്റ് സര്‍ക്കാരോ അതോ ഫാഷിസ്റ്റ് ഭരണകൂടമോ?

എന്നിരുന്നാലും, ഈ ചര്‍ച്ചയിലെ പ്രസക്തമായ രാഷ്ട്രീയ ചോദ്യം, ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഫാഷിസത്തെ നേരിടാനുള്ള കഴിവുണ്ടോ എന്നതാണ്? ബിജെപി ഇതര 'മതേതര' പാര്‍ട്ടികള്‍ അവരുടെ രാഷ്ട്രീയ സ്വഭാവത്തില്‍ 'ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ'മായി തുടരുന്നുണ്ടോ? ഇന്ത്യന്‍ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഇപ്പോഴും ഒരു വലിയ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയ സഖ്യത്തിനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടോ?

21ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഫാഷിസം അല്ലെങ്കില്‍ നവ ഫാഷിസം, മുതലാളിത്ത പ്രതിസന്ധിയുടെയും ജനാധിപത്യ പിന്മാറ്റത്തിന്റെയും യാഥാര്‍ഥ്യത്തിലാണ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്. 20ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുദ്ധാനന്തര കാലഘട്ടത്തില്‍ ഫാഷിസ്റ്റ് അധിനിവേശത്തെ എതിര്‍ത്ത ഇടതുപക്ഷ മധ്യ ഇടതുപക്ഷ രാഷ്ട്രീയ സംഘടനകള്‍, 91ന് ശേഷമുള്ള നവലിബറല്‍ ക്രമത്തില്‍, കേന്ദ്രം തന്നെ വലതുവശത്തേക്ക് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസ്റ്റുകള്‍ക്ക് ലിബറല്‍ ഭരണഘടനയെയോ ലിബറല്‍ പാര്‍ട്ടികളെയോ ശുദ്ധീകരിക്കേണ്ടതിന്റെയോ നിര്‍ത്തലാക്കേണ്ടതിന്റെയോ അടിയന്തര ആവശ്യമില്ല. 21ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നവഫാഷിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയ സന്ദര്‍ഭമാണിത്. ഫാഷിസത്തിന് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ജനാധിപത്യവുമായി സഹവര്‍ത്തിക്കാന്‍ കഴിയും. അതേസമയം തന്നെ, അതിന്റെ സത്തയെ അടിസ്ഥാനപരമായി മാറ്റാനും കഴിയും. കോര്‍പറേറ്റ് മൂലധനത്തിന്റെയും ബ്രാഹ്മണിക്കല്‍ സാമൂഹിക ഘടനകളുടെയും പിന്തുണയുള്ള ബിജെപി, ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഔപചാരിക ഘടന വിജയകരമായി നിലനിര്‍ത്തുകയും അതിന്റെ ജനാധിപത്യ സത്തയെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്തു.

ചരിത്രപരമായി, പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങളില്‍ ലിബറല്‍ ഡെമോക്രാറ്റുകള്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ പോലും ഫാഷിസത്തോടൊപ്പം ചേര്‍ന്നിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യയിലെ ഇന്നത്തെ മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികള്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് രംഗത്ത് ബിജെപിയെ എതിര്‍ത്തേക്കാം. പക്ഷേ, അവര്‍ ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസത്തിന്റെ ബ്രാഹ്മണ, കോര്‍പറേറ്റ് അടിത്തറകളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നില്ല.

അതുകൊണ്ട്, നിലവിലുള്ള വ്യവസ്ഥയ്ക്കുള്ളില്‍ ഫാഷിസത്തിനെതിരായ പോരാട്ടം പ്രതിപക്ഷ പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് നയിക്കാനാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് രാഷ്ട്രീയമായി നിഷ്‌കളങ്കമാണ്. 'ലിബറല്‍ പ്രതിപക്ഷം' അല്ലെങ്കില്‍ ശത്രുത ബിജെപിയോടാണ്, നവലിബറലിസത്തിന്റെയും ബ്രാഹ്മണിക്കല്‍ ഹിന്ദുത്വത്തിന്റെയും ഫാഷിസവുമായല്ല. മറുവശത്ത്, ലിബറല്‍ പാര്‍ട്ടികള്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ തന്നെ അവരുടെ സംസ്ഥാനത്ത് സ്വതന്ത്രമായി ഫാഷിസ്റ്റ് സാമൂഹികസാമ്പത്തിക നടപടികള്‍ നടപ്പിലാക്കുകയോ ഫാഷിസ്റ്റ് നിയമങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവരുന്നതില്‍ പാര്‍ലമെന്റില്‍ ബിജെപിയെ പിന്തുണയ്ക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിന്റെ നൂറുകണക്കിന് ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ഉദ്ധരിക്കാനാകും. അങ്ങനെ ബിജെപിക്ക് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പരാജയം സംഭവിക്കാം. പക്ഷേ, ബദല്‍ രാഷ്ട്രീയ ശക്തികള്‍ അധികാരത്തില്‍നിന്ന് താഴെയിറക്കിയില്ലെങ്കില്‍ ഭരണകൂടം ഫാഷിസ്റ്റ് ആയി തുടരും. അതിനാല്‍ ഇന്ത്യയുടെ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ പോരാട്ടം ഇതായിരിക്കണം:

1. ബ്രാഹ്മണ വിരുദ്ധത ഹിന്ദു ദേശീയതയെ വളര്‍ത്തുന്ന ആഴത്തില്‍ വേരൂന്നിയ ജാതി അടിച്ചമര്‍ത്തലിനെ ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുക.

2. കോര്‍പറേറ്റ് വിരുദ്ധ മുതലാളിത്തം ഫാഷിസത്തെ നിലനിര്‍ത്തുന്ന സാമ്പത്തിക ഘടനകളെ ചെറുക്കുക.

3. ഏറ്റവും അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങളായ ദലിതര്‍, ആദിവാസികള്‍, മുസ്‌ലിംകള്‍, തൊഴിലാളിവര്‍ഗം എന്നിവരാല്‍ നയിക്കപ്പെടണം.

ഹോളോകോസ്റ്റ് ഒരു ഫാഷിസ്റ്റ് നടപടിയായിരുന്നെങ്കിലും, 'വംശഹത്യ അടിയന്തരാവസ്ഥ'യിലൂടെ കടന്നുപോകുമെന്ന് അമേരിക്കന്‍ വംശഹത്യ പണ്ഡിതന്‍ ഗ്രിഗറി സ്റ്റാന്റണ്‍ ഇന്ത്യയ്ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നു. കൂട്ടക്കൊലകളില്‍ എത്തുന്നതിനുമുമ്പ് ഏതൊരു സമൂഹത്തിലും സംഭവിക്കുന്ന വംശഹത്യയുടെ പത്ത് ഘട്ടങ്ങള്‍ പ്രഫ. സ്റ്റാന്റണ്‍ വിവരിക്കുന്നു. ഇവയാണവ:

1. വര്‍ഗീകരണം 'അപരനെ' നിര്‍വചിക്കുന്നു

2. പ്രതീകവല്‍ക്കരണം ഗ്രൂപ്പിനെ അടയാളപ്പെടുത്തുകയും തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യുക.

3. വിവേചനം– വ്യവസ്ഥാപിതമായ ഒഴിവാക്കലും പാര്‍ശ്വവല്‍ക്കരണവും

4. അപമാനവീകരണം അവരുടെ അന്തസ്സും അവകാശങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കല്‍

5. സംഘടന– ഈ വിവേചനത്തെ നയങ്ങളാക്കി മാറ്റി ഘടനാപരമാക്കുക

6. ധ്രുവീകരണം ആഴത്തിലുള്ള സാമൂഹിക വിഭജനം

7. ഒരുക്കം– അക്രമത്തിനായി വ്യവസ്ഥാപിതമായ അടിത്തറ പ്രവര്‍ത്തനം

8. പീഡനം– നിയമപരമായ അടിച്ചമര്‍ത്തലും ഭരണകൂട അക്രമവും

9. ഉന്മൂലനം– കൂട്ടക്കൊലകള്‍

10. നിഷേധിക്കല്‍ തെളിവുകള്‍ മായ്ച്ചുകളയുകയും മറുപടി പറയാനുള്ള ബാധ്യത ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യുക.

മോദിയുടെ ഭരണത്തിന്‍ കീഴിലുള്ള ഇന്ത്യ ഈ പത്ത് ഘട്ടങ്ങളിലൂടെയും അതിവേഗം മുന്നേറുകയാണ്. പൂര്‍ണതോതിലുള്ള വംശഹത്യ ഇതുവരെ സംഭവിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും, സമൂഹത്തില്‍ ആഴത്തിലുള്ള ഫാഷിസ്റ്റ് പരിവര്‍ത്തനം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് മുസ്‌ലിംകളെ മനുഷ്യത്വരഹിതമാക്കുക, ദലിതരെയും ശൂദ്രരെയും അരികുവല്‍ക്കരിക്കുക, ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുക എന്നിവയാണ് അതിന്റെ തെളിവുകള്‍.

ഇന്ത്യന്‍ ഫാഷിസവും മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയും

ഇന്ത്യ ഇന്ന് സുസ്ഥിര രൂപമാര്‍ന്ന ഒരു ഫാഷിസത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു സമൂഹത്തിലേക്ക് ആഴത്തില്‍ നുഴഞ്ഞുകയറിയ, ജാതി ക്രമത്തിലൂടെയും ഔപചാരിക ജനാധിപത്യത്തിലൂടെയും ഫാഷിസ്റ്റ് മൂല്യങ്ങള്‍ പാരമ്പര്യമായി സ്വീകരിച്ച ഒരു രൂപമാണിത്. അതിനെ പരാജയപ്പെടുത്താന്‍, തുല്യമായി നിലനില്‍ക്കുന്നതും വിപ്ലവകരവുമായ ഒരു പോരാട്ടം ആവശ്യമാണ്.

ഈ പോരാട്ടം വരേണ്യ പ്രതിപക്ഷ പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് നയിക്കാനാവില്ല. മറിച്ച് ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വത്തിനും കോര്‍പറേറ്റ് മുതലാളിത്തത്തിനും എതിരായ അടിത്തട്ടിലുള്ള പ്രസ്ഥാനമായിരിക്കണം അതിനെ നയിക്കേണ്ടത്. എങ്കില്‍ മാത്രമേ ഇന്ത്യയുടെ ഫാഷിസ്റ്റ് പാത തിരിച്ചുവിടാന്‍ കഴിയൂ. വഞ്ചനാപരമായ വരേണ്യ ബിജെപി വിരുദ്ധ സഖ്യത്തിന് ഊര്‍ജം വ്യയം ചെയ്യേണ്ടതിനുപകരം, യഥാര്‍ഥ ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ ജനകീയ പ്രസ്ഥാനം കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിലാണ് ഏതൊരു ഫാഷിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ രാഷ്ട്രീയ നിക്ഷേപവും നടത്തേണ്ടത്.

(കര്‍ണാടകയിലെ കോളമിസ്റ്റും ആക്ടിവിസ്റ്റുമാണ് ശിവസുന്ദര്‍)

കടപ്പാട്: ദ വയര്‍